Żywy Różaniec

«Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca». (Jan Paweł II)

Na czym polega działalność osób należących do Róż Różańcowych?

Członkowie Róż starają się żyć według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Na początku modlitwy różańcowej prosimy o umocnienie wiary nadziei i miłości. Dzieje się tak dlatego, że będąc w apostolstwie różańcowym ciągle uczymy się wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga ludzi.

Żywy Różaniec składa się z ŻYWYCH RÓŻ. Każda Róża posiada dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec – dwadzieścia tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.

Niektórzy ludzie obawiają się włączenia w modlitwę różańcową, gdyż tłumaczą się brakiem organizacji, albo zapomnieniem przez co mogą mieć grzech spowodowany zaniedbaniem tej modlitwy. Tymczasem zaniedbanie nie pociąga za sobą zaciągnięcia grzechu. Po prostu z powodu nieodmówienia dziesiątka przez któregoś z członków Róży cała grupa wyprosi mniej łask. Zatem impulsem do modlitwy powinna być chęć omodlenia intencji, którą dana Róża przedstawia Bogu przez wstawiennictwo Matki Bożej.

Miesięczna zmiana tajemnic różańcowych

Raz w miesiącu członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. W naszej parafii dokonuje się to w pierwszą niedzielę miesiąca po Mszy św. o godz. 7:30 (w Lesznie) i po Mszy św. o godz. 9.30 (w Nakle). Zelatorzy podchodzą do ołtarza przynosząc tajemnice, które ksiądz błogosławi i oddaje im do rozdysponowania wśród braci i sióstr z Róży. 

Obowiązki w Żywym Różańcu

• Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca.

• Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych.

• Częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.

• Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.

• Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.

• Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.

Przywileje członka wspólnoty Żywego Różańca

Święta Penitencjaria udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:

• w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,

• Narodzenia Pana Jezusa (25 XII),

• Ofiarowania Pańskiego (2 II),

• Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III),

• Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),

• Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII),

• w święto Królowej Różańca świętego (8 X)

• oraz Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII).

HISTORIA STOWARZYSZENIA ŻYWEGO RÓŻAŃCA

Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w roku 1826. „Najważniejszą… rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później «żywymi różami». Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał ‚breve’ aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała:

„Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. (…) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra”. Kilka lat później dodała: „Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata”.

Rozpoczynając 25. rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym «Różaniec Dziewicy Maryi» wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, «aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii». Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli żywe róże składają się z 20 osób.

STATUT RÓŻ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
ARCHIDIECEZJI PRZEMYSKIEJ (7 X 2004 r.)

I. Nazwa

Róże Żywego Różańca jako Grupy Modlitewne, są ruchem o charakterze modlitewno-formacyjnym. W Kościele katolickim istnieją one na mocy zatwierdzenia papieża Grzegorza XVI z dnia 29 stycznia 1832 r. W archidiecezji natomiast istnieją i działają na mocy Synodu Archidiecezji Przemyskiej, który określa je jako zasłużoną instytucję dla inspiracji modlitewnej i apostolskiej (st. 79 Synodu) oraz niniejszego Statutu.

Nazwa „Róże Żywego Różańca” oznacza: wspólnotę wierzących zjednoczonych przy Matce Bożej Różańcowej przez gorliwą modlitwę polegającą na medytacji tajemnic zbawienia.

II. Cel

Członkowie Żywego Różańca mają na celu za pomocą wspólnej modlitwy:

• Troszczyć się o pomnożenie kultu Bożego;

• Starać się o dochowanie wierności Bogu w życiu codzien­nym;

• Dbać o wzrost duchowy należących do Róży;

• Troszczyć się o zbawienie wszystkich ludzi;

• Stawać w obronie wiary i Kościoła;

• Modlić się o jedność Kościoła i zjednoczenie chrześcijan;

• Włączać się w działania Kościoła lokalnego (różnego rodzaju dzieła pobożności, świadczenie miłości chrześcijańskiej, troska o chorych, niesienie ratunku umierającym i działania mające na celu nawrócenie grzeszników, uwolnienie dusz z ognia czyśćcowego, oraz wyproszenie u Boga wszystkim ludziom wielorakich darów).

III.Struktura:

Grupami Róż Żywego Różańca w Archidiecezji Przemyskiej kieruje Biskup Diecezjalny przez wyznaczonego duszpasterza diecezjalnego, który wraz z powołanymi kapłanami z poszczególnych archiprezbiteratów tworzą Archidiecezjalną Konsultę Róż Żywego Różańca. Do Konsulty mogą także należeć kapłani kierujący poszczególnymi dzia­łami duszpasterstwa.

W każdym archiprezbiteracie działa Konsulta Archiprezbiteralna, na czele której stoi kapłan, będący członkiem Konsulty Archidiecezjalnej. W skład tej Konsulty wchodzą wy­znaczeni kapłani z poszczególnych dekanatów.

Kapłan z dekanatu wraz z przedstawicielami świeckimi poszczególnych parafii (zelatorami), wyznaczonymi przez księży proboszczów, tworzą Konsultę Dekanalną. W spotkaniach tej Konsulty mogą uczestniczyć także duszpasterze odpowiedzialni w poszczególnych parafiach za Róże Żywego Różańca.

W parafiach działają Konsulty Parafialne, którymi kieruje ksiądz proboszcz, bądź wyznaczony przez niego duszpasterz. Składają się one ze wszystkich zelatorów Róż funkcjonujących w parafii. Spośród tej Konsulty ksiądz proboszcz wyznacza przedstawiciela do Konsulty Dekanalnej.

IV. Zadania:

 A) Zadania Duszpasterza Róż Żywego Różańca:

• Sam codziennie odmawia Różaniec i bardzo sobie ceni jego wartość;

• Zna swoją Grupę i rozwija w niej działalność duszpasterską;

• Przyjmuje członków do Żywego Różańca i dba o Księgę różańcową;

• Co kwartał wygłasza konferencję do wszystkich członków Żywego Różańca, może im wyświetlać filmy różańcowe, misyjne i inne;

• Prowadzi miesięczną zmianę tajemnic, zapowiada intencję modlitewną oraz odpusty różańcowe;

• Dba o rozwój, oprawę liturgiczną nabożeństw różańcowych;

• Współpracuje z katechetami w celu przyjmowania do Żywego Różańca dzieci i młodzieży;

• Współpracuje z Duszpasterzem Dekanalnym, Archiprezbiteralnym i Diecezjalnym w dziele krzewienia różnych form modlitwy różańcowej.

B) Zadania Konsult:

• Bliska współpraca z Konsultą nadrzędną;

• Planowanie działań duszpasterskich na cały rok;

• Współodpowiedzialność za całokształt pracy Róż Żywego Różańca;

• Poszukiwanie sposobów ożywienia istniejących Róż;

• Inspirowanie do tworzenia nowych Róż;

• Organizowanie spotkań dwa razy w roku w celu zrealizowania powyższych zadań.

C) Zadania Zelatora:

• Stara się o zaprowadzenie ducha wspólnoty wśród członków swojej Róży poprzez wspólne spotkania w czasie nabożeństw, wyjazdy na rekolekcje formacyjne lub pielgrzymki do sanktuariów, spotkania towarzyskie;

• Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich;

• Czuwa, by Róża posiadała pełny skład – dwadzieścia osób. Jest to jeden z ważniejszych obowiązków zelatora;

• Pilnuje, aby Róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie;

• Utrzymuje stałą łączność między Różą a odpowiedzial­nym kapłanem.

D) Zadania Członków Róż Żywego Różańca:

• Zasadniczym obowiązkiem jest odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca po wpisaniu się do Parafialnej Księgi Róż Żywego Różańca;

• Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych;

• Częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w nabożeństwach maryjnych;

• Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską;

• Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika;

• Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy.